အိမ္ေရွ႕ ပန္းျခံၾကီးက ေနေရာင္ေအာက္မွာ ေဖြးေဖြးေတာက္လွေနတာျမင္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္လည္း မေနႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ဖိနပ္ကေလး ေကာက္စြပ္ျပီး လမ္းေလးဘာေလး ေလွ်ာက္ရေအာင္၊ ေလေကာင္းေလသန္႕ေလး႐ႈရင္း ဝင္ေလထြက္ေလေလး မွတ္ရေအာင္ ဆိုျပီး ပန္းျခံထဲ ထြက္လာခဲ့တယ္။ အိမ္ေပၚက လွမ္းၾကည့္ေတာ့ ဘာငွက္မွန္း မသိဘူး၊ အနားေရာက္ေတာ့မွ ခိုေလးေတြမွန္း သိရတယ္။ ခိုျဖဴ ခိုျပာေလးေတြ အေရာင္စုံ။
သစ္ပင္ေတြကေတာ့ အရြက္ေတြ ျပန္မေပါက္ေသးေတာ့ အ႐ိုးျပိဳင္းျပိဳင္းနဲ႕။ ဒါလဲ တစ္ခုေကာင္းတယ္၊ ေနေရာင္ျခည္က ကိုယ္ေပၚ တိုက္႐ိုက္က်ႏိုင္တာေပါ့။
အိုဇုန္းလႊာပါးလာလို႕ ေနက တစ္ႏွစ္ထက္တစ္ႏွစ္ ပိုျပီး ပူလာေနတယ္လို႕ ေျပာၾကတယ္။ ဒါဆို ဒီ အိုဇုန္းလႊာၾကီး မရွိေတာ့ရင္ အားလုံး မီးဟုန္းဟုန္းေတာက္ေတာ့မွာလား။
ဒီလို ဆိုရင္ေတာ့ လူေတြ အကုန္လုံး ေနမထြက္တဲ့ ဘက္ကိုခ်ည္းပဲ လိုက္ေနၾကမွာ ျမင္ေယာင္ေသး။ ညေရာက္ရင္ ဗမာျပည္ ျပန္သြား၊ မနက္ ေနမထြက္ခင္ အဂၤလန္ ျပန္လာ။ လူတိုင္းကိုယ္ပိုင္ ေလယာဥ္ေသးေသးေလးေတြနဲ႕။
စီးပြါးေရးလုပ္ငန္းေတြကလည္း ဒီ ေလယာဥ္ေလးေတြကို သြားတိုက္တံ ဝယ္သလို ဝယ္လို႕ ရေအာင္ကို စီစဥ္ျပီး ေရာင္းေပးေနတာ။ မနက္အိပ္ရာထရမွာ ပ်င္းတဲ့သူေတြကလည္း ညေတြခ်ည္းပဲဆိုေတာ့ သေဘာေတြက်။ ေလယာဥ္ေသးေသးေလးေပၚမွာ အိပ္ေန၊ ဟိုဘက္ ေရာက္ေတာ့လည္း ညျဖစ္ေနေတာ့ ဆက္အိပ္။ တအားပ်င္းလြန္းျပီး ညေရာက္တဲ့ ဘက္ကို အခ်ိန္မွီ မေျပာင္းႏိုင္ဘူးထင္ရင္ အလိုအေလွ်ာက္ ေျပာင္းႏိုင္တဲ့ ေလယာဥ္ေလးေတြလဲ ဝယ္လို႕ရတယ္။ ေစ်းကေတာ့ ပိုၾကီးတာေပါ့။
စားေသာက္ဆိုင္ၾကီးေတြ၊ ကုန္တိုက္ၾကီးေတြကလည္း ေလေပၚမွာ ညေရာက္တဲ့ဘက္ကို အတူတူေမ်ာေနၾက။ ကမာၻၾကီးဟာ ရြာၾကီးတစ္ရြာ ျဖစ္လာတယ္ဆိုတာ ဒါမ်ိဳးေပါ့။ သူပိုင္ ကိုယ္ပိုင္ ေနရာေတြလည္း မရွိၾကေတာ့ တစ္ႏိုင္ငံနဲ႕ တစ္ႏိုင္ငံ က်ဴးေက်ာ္ဝင္ေရာက္ၾကလို႕ ျဖစ္ရတဲ့ စစ္ပြဲေတြလဲ မရွိေတာ့ဘူး။ အားလုံး ေနရိပ္တဲ့ဘက္ကို တစ္ညီတစ္ညာတည္း သြားေနၾကတာ။ Globalization ဆိုတာ ဒါမ်ိဳးမွ အမွန္အကန္။
ေဟာ.. ေျပာေနရင္းနဲ႕ ေနေတာင္ ဝင္သြားျပီ။ သြားမွပဲ။
ခ်မ္းညီခ်ိဳ
09-02-2010
No comments:
Post a Comment