ေသာက္ေပဦးေတာ့ ေနာက္တစ္မ်ိဳး

ေသာက္ေပဦးေတာ့ ေနာက္တစ္မ်ိဳး

      ေဆးရုံခ်ိန္းအတိုင္း ဒီေန႕ ေန႕ခင္း ေဆးရုံကို အသြားမွာ ဓာတ္ေလွခါးနဲ႕ ရွစ္ထပ္ေျမာက္ကို တက္ေနကတည္းက ဆရာမဝင္ဒီနဲ႕ ေတြ႕ရင္ ေျပာဖို႕ ခ်ေရးထားတဲ့ ႏုတ္စ္စာအုပ္ကို လက္ထဲမွာ အသင့္ ကိုင္ထားလိုက္တယ္။ စာအုပ္ေလးထဲမွာ မေန႕က ကြၽန္ေတာ့္လွ်ာေပၚမွာ ထြန္ျခစ္နဲ႕ ျခစ္ထားေပါက္ထားသလို အက္ကြဲေၾကာင္းေတြ ထေနလို႕ နာက်င္ေနတဲ့ဒဏ္ကို ေတာ္ေတာ္ေလး ခံေနရျပီး အစာ စားဖို႕မေျပာနဲ႕ ေရေသာက္ရင္ေတာင္ လွ်ာက စပ္ဖ်ဥ္းလာတယ္၊ လည္ေခ်ာင္းကလည္း နာလာတယ္ ဆိုတာေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာ ေရးတို႕ထားတယ္။ ပိုျပီး ေသခ်ာေအာင္ စာမ်က္ႏွာရဲ့ ထိပ္ေထာင့္မွာ "Painful Day .." လို႕ ရုပ္တည္နဲ႕ ဖမ္းေရးထားလိုက္ေသးတယ္ (ဘယ္ရမလဲ ဒါမ်ိဳး ဟင္း! ဟင္း!)။

      အခန္းထဲ ေရာက္သြားေတာ့မွ ခဲေလသမွ်က သဲေရက်ရေတာ့တာပဲ။ ဒီေန႕ ဝင္ဒီ ေနမေကာင္းလို႕ အလုပ္ မလာဘူး တဲ့။    (ဪ! ငါ့ ဆရာမႏွယ္ ဘာမ်ား ျဖစ္တာပါလိမ့္။ ႐ိုး႐ိုးဖ်ားတာေလာက္ပဲ ျဖစ္ပါေစလို႕ ဆုေတာင္းေပးလိုက္ပါေသးတယ္။ ျပီးမွ သြား သတိရတာက ဪ.. သူ႕သားေလး ေနမေကာင္းတာက ပိုျဖစ္ႏိုင္တယ္လို႕။ ဘာျဖစ္လို႕လဲဆိုေတာ့ ဝင္ဒီက တစ္ခါတုန္းက ေျပာဖူးတယ္ သူ႕သားမွာ ေသြးနဲ႕ ပတ္သက္တဲ့ ေရာဂါတစ္ခု ရွိတဲ့အေၾကာင္း)။ ေရာဂါ ေဝဒနာဆိုတာကလည္း ျဖစ္ေနတဲ့ ကိုယ္တင္ မကပဲ ကိုယ့္ကို ကုသေပးေနၾကတဲ့ ဆရာဝန္ေတြ၊ ဆရာဝန္မေတြလည္း ျဖစ္ေနၾကတာပဲ။ က်န္းမာေရးဆိုတာ တကယ့္ကို ဂ႐ုစိုက္သင့္တဲ့ဟာပါလားဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ အခု လက္ခံေနပါျပီ။

      က်န္းမာေရးဆိုတာၾကီးကလည္း ၾကည့္ေလ။ ကိုယ္က ဘာမွလည္း မလုပ္မိပါပဲနဲ႕ အခု လွ်ာေတြ ကြဲေနတယ္၊ လည္ေခ်ာင္းက ကြဲျပီး စပ္ေနတယ္။ ေရေတာင္ မနည္း ျမိဳခ်ေနရတယ္ အျဖစ္က။ အဲဒါအတြက္ကို ဒီ စပယ္ရွယ္လစ္ ဆရာဝန္နဲ႕ ေတြ႕ရဖို႕က နာရီဝက္ေလာက္ ေစာင့္လိုက္ရတယ္။ ဝင္ဒီသာ ရွိရင္ ဒီေလာက္ ေစာင့္ရတာ မဟုတ္ဘူး။ ဝင္ဒီက ကြၽန္ေတာ္ သိပ္ မေစာင့္ရေအာင္ သူ႕လူေတြကို လိုက္ျပီး ေလာ ေပးေလ့ရွိတယ္။ (ခ်စ္စရာေကာင္းတာ၊ သေဘာေကာင္းတာက အဲသလို)။ ဒီေန႕ ဝင္ဒီ့ အစား တာဝန္ယူျပီး လုပ္ေပးတဲ့ ေပါလ္ က်ေတာ့ ကိုယ္နဲ႕က အခုမွ စေတြ႕ဖူးတာဆိုေတာ့ ဘယ္သိပ္ဂ႐ုစိုက္လွမတုန္း၊ ဟုတ္တယ္မွတ္လား။ ေဆးရုံေပၚက ကုတင္ေပၚမွာ လွဲျပီး ေစာင့္ေနရင္းနဲ႕ ပ်င္းလာလြန္းလို႕ လမ္းထ ေလွ်ာက္ရတဲ့ အဆင့္ေတာင္ ေရာက္ပါတယ္ဆို ကိုေပါၾကီးတို႕ကေတာ့။ (ေစာင့္ရေတာ့ လူက ဖုလာျပီး ေပါလ္ေတြ ဘာေတြ လုပ္မေနေတာ့ဘူး၊ ကိုေပါၾကီးပဲ ေခၚလိုက္ေတာ့တယ္)။ (ဒိထက္ ပိုေစာင့္ရရင္ေတာ့ ေဟ့ေကာင္! ငေပါ ျဖစ္သြားႏိုင္ေလာက္တယ္)။

      ခဏေနေတာ့မွ လည္ေခ်ာင္း နဲ႕ လွ်ာကို စစ္ၾကည့္ေပးမယ့္ ဆရာဝန္ ေရာက္လာတယ္။ ပါးစပ္ျဖဲပါ၊ လွ်ာထုတ္ပါ နဲ႕ေပါ့။ ျပီးေတာ့ ျဖဲႏိုင္သေလာက္ ျဖဲပါဦး၊ လွ်ာကိုေကာ ဒီထက္ ပိုျပီး ထပ္ထုတ္ႏိုင္ေသးလား လုပ္ေနလို႕ "မထုတ္ႏိုင္ဘူး ဆရာ .." လို႕၊ "ဒီမွာ ပါးစပ္ေထာင့္က ေနရာမွာ ကြဲေနလို႕ ပါးစပ္ကို ေကာင္းေကာင္းဟလို႕ မရဘူး .." လို႕ ေျပာျပလိုက္ေတာ့မွ "ဪ! .. အဲဒါဆို ဟုတ္ျပီ" ျဖစ္သြားေလရဲ့။ အဆုံးသတ္ေတာ့ဗ်ာ - ကြဲေနတဲ့ ႏွုတ္ခမ္းေထာင့္ေတြအတြက္ သက္သာေအာင္ လိမ္းဖို႕ ကရင္မ္ (Clotrimazole Cream) တစ္ဗူးရယ္၊ တစ္ေန႕ ေလးၾကိမ္ေသာက္ရမယ့္ (Nystatin) ေဆးတစ္မ်ိဳးရယ္ ထပ္ေပးလႊတ္လိုက္တယ္။     
    
      တစ္ေန႕ တစ္ေန႕ ဒီေဆးေတြ ေသာက္ေသာက္ေနရတာကို စိတ္ညစ္ေနပါတယ္ဆိုမွ အခု ေန႕တိုင္းေသာက္ရတဲ့ ေဆးတစ္ဆယ့္ျပားအျပင္ အခုလည္ေခ်ာင္းအတြက္ပါ တစ္မ်ိဳး ထပ္တိုးေသာက္ရဦးမယ္ တဲ့။ ေတာ္ပါေသးတယ္၊ ဒီလည္ေခ်ာင္းေဆးက တစ္ပတ္ပဲ ေသာက္ရမွာ မို႕လို႕။ ဟူး! ...

ခ်မ္းညီခ်ိဳ
၁၄ - ၁၁ - ၂၀၁၂