သူတို႕ကလည္း ခ်စ္တယ္ ကြၽန္ေတာ္ကလည္း ခ်စ္တယ္

 သူတို႕ကလည္း ခ်စ္တယ္ ကြၽန္ေတာ္ကလည္း ခ်စ္တယ္

     
      ဒီေန႕ အိပ္ရာႏိုး၊ မ်က္စိႏွစ္လုံး ဖြင့္လိုက္ကတည္းက ေဖ နဲ႕ ေမ့ကို သတိေတြရေနမိတာဟာ မေန႕ညက မအိပ္ခင္မွာ သူတို႕အေၾကာင္းေတြကို စဥ္းစားေနျပီးမွ အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့လို႕လားေတာ့ မသိဘူး။

      "တျခားဟာေတြကို ေခါင္းထဲ ထည့္မေနနဲ႕ဦး၊ က်န္းမာေရးက အေရးၾကီးတယ္၊ က်န္းမာေရးကို အရင္ ဂ႐ုစိုက္ျပီး လုပ္လိုက္ ... သိလား .. သား။"

      မာမီ့ေမြးေန႕ ဖုန္းလွမ္းဆက္တုန္းက ေဖၾကီးရဲ့ ေသေသခ်ာခ်ာ မွာလိုက္တဲ့ စကား။ ဟုတ္တယ္၊ ေဖၾကီးလို အျမဲတမ္း မိုးလင္းကေန မိုးခ်ဳပ္အထိ အလုပ္ေတြ အျမဲၾကိဳးစားျပီး လုပ္ေနမိခဲ့ရင္ ကြၽန္ေတာ္မွာ့လည္း က်န္းမာေရးက ေကာင္းေနေလာက္တယ္လို႕  ေတြးလိုက္မိတယ္။

       ခန္းဆီးကို ဆြဲမဖြင့္ျဖစ္ေသးေပမယ့္ မျပင္မွာ မိုးေတြ ဖြဲက်ေနတယ္၊ အေရာင္ေတြက ေမွာင္ေမွာင္နဲ႕ မိႈင္းက်လို႕ ေနတယ္ ဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္ ရိပ္မိေနပါတယ္။ ျပဳတင္းမွန္ကို လာလာတိုးပက္ျပီး လႊင့္စင္လို႕ထြက္ခြါသြားရတဲ့ မိုးစက္ေတြရဲ့ ေအာ္သံတစ္ခ်ိဳ႕ကိုေတာင္ ၾကားမိသလိုပဲ။ အလို တူခ်င္မွ တူေပမယ့္ အားမတန္တဲ့ အဆုံး အရွုံးေပးလိုက္ရပုံမ်ိဳးနဲ႕ သစ္ပင္ေတြဟာ ေလၾကမ္းၾကီးေတြေနာက္ လိုက္ျပီး ယိမ္းလို႕ေနၾကရတာကိုလည္း ျမင္ရမယ္၊ သစ္တစ္ပင္ေကာင္း ငွက္တစ္ေသာင္းနားလို႕ ရတယ္ဆိုတဲ့အတြက္ ငွက္တစ္ေကာင္မွ မရွိတဲ့ ေဟာဒီဝန္းက်င္မွာ သစ္ပင္ေတြ အားလုံးဟာ မိုးစက္နဲ႕ ေလေအာက္မွာ ရွက္ျပီး ေခါင္းကို ငုံ႕သွ်ိဳးလို႕ ေနေနၾကရမယ္ ဆိုတာေတြကို ကြၽန္ေတာ္ ရိပ္မိေနပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႕ပဲ ခန္းဆီးကို ဆြဲဖြင့္လိုက္မယ့္လက္ေတြဟာ ေလထဲမွာ ရပ္တန္႕လို႕ေနတယ္။
    
      မာမီ့ေမြးေန႕တုန္းက ဖုန္းကို ပထမဦးဆုံး လာကိုင္တဲ့ မမအိက "ဟဲ့! ေမာင္ခ်မ္းရဲ့ .. စားခ်င္ခ်င္ မစားခ်င္ခ်င္ အတင္းသာ အစားကို ဝင္ေအာင္ စား၊ သိလား။ ဒါမွ ဒီဟာက ကုလို႕ ရမွာ။ အဲလို စားရင္း စားရင္းနဲ႕ မင္းအစ္ကို ကိုတင္ေမာင္ထြန္းလည္း အခု ဝိတ္ျပန္ေလွ်ာ့လို႕ေတာင္ မရေတာ့ဘူး၊ ဟီ ဟိ .. တဲ့ ။"  နဂိုကတည္းကမွ အစားအေသာက္စားဖို႕ ပ်င္းတာ အခံရွိတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ကို ဒီ ေဆးေတြေၾကာင့္  ပိုျပီး အစားမစားႏိုင္ျဖစ္မွာကို စိုးရိမ္ၾကရွာတယ္ ထင္ပါတယ္။

       ျမန္မာျပည္ ျပန္လာျပီးေတာ့ မိသားစုနဲ႕ အိမ္မွာေနျပီး ေဆးကုတာကို မခံပဲ၊ ဒီအဂၤလန္မွာလည္း ဘယ္သူနဲ႕မွ တြဲမေနပဲ တစ္ေယာက္တည္းေနျပီး ေဆးကုတာကို လုပ္မယ္လို႕ ေသခ်ာၾကီး ဆုံးျဖတ္လိုက္ျပီဆိုေတာ့ ရန္ကုန္ ျပန္လာဖို႕ကိစၥကို ထပ္ မေျပာေလေတာ့ဘူး။ သူတို႕ကလည္း ခ်စ္တယ္၊ ကြၽန္ေတာ္ကလည္း ခ်စ္တယ္၊ အဲဒါေၾကာင့္ပါပဲ။ "ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ၏ မွန္ကူကြက္မ်ား" ဆိုတဲ့ စကားလုံး (စီးရီးတစ္ခုရဲ့ ေခါင္းစဥ္) ကို ျပန္ျပီးသတိရမိတယ္။

      မာမီက ဒီတစ္ေခါက္ သူ႕ရဲ့ လက္ရာေတြက နည္းနည္း စပ္သလို ျဖစ္သြားတဲ့ အတြက္ ေနာက္တစ္ေခါက္က်ရင္ အစပ္ေလွ်ာ့ဖို႕ နဲ႕ ငါးေၾကာ္တို႕ ဒါမွမဟုတ္ ငါးပိေကာင္ေၾကာ္တို႕ လုပ္ရင္ ေကာင္းမလားလို႕ ေမးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ကလည္း ၾကဳံတုန္း "မာမီ .. ငါးကေလးအိုးကပ္တို႕ ဘာတို႕ စားရလွ်င္ ေတာ္ေတာ္ ေကာင္းမလား မသိဘူး၊ သိလား " ဆိုျပီး အၾကံေပးသလိုလို ဘာလိုလိုနဲ႕ အေမ့ကို ကပ္ခြၽဲလိုက္တယ္။ တကယ္ေတာ့ မာမီက လက္ဘက္ေျခာက္ေတြ လြဲသြားတဲ့ကိစၥကို စိတ္ညစ္ေနတာပါ။ ကြၽန္ေတာ္က ေရေႏြးေသာက္တဲ့ လက္ဘက္ေျခာက္ လိုခ်င္တာကို ဆိုင္ေတြမွာ လက္ဘက္ရည္ေဖ်ာ္ေရာင္းတဲ့ လက္ဘက္ေျခာက္အခ်ိဳမႈန္႕ေတြနဲ႕ မွားျပီး ထည့္ေပးလိုက္မိလို႕ တဗ်စ္ေတာက္ေတာက္။
    
      ေမြးေန႕ မုန္႕ဟင္းခါးအေၾကာင္း ေမးေတာ့ "ဪ .. သားရယ္ ေမြးေန႕အထိေတာင္ မေစာင့္ႏိုင္လို႕ မေန႕ကတည္းက တစ္ရက္ၾကိဳျပီးေတာင္ ခ်က္စားလိုက္ျပီ .." တဲ့။ မာမီ့လက္ရာ မုန္႕ဟင္းခါးကို မစားရတာ ၾကာလွေနျပီ။ ခုခ်ိန္ထိ မုန္႕ဟင္းခါးဆိုရင္ မာမီ့လက္ရာကပဲ အေကာင္းဆုံးလို႕ ထင္ေနတုန္း။ ဒါကို ေျပာလိုက္လွ်င္ "သားရယ္ .. အဲဒါေၾကာင့္ ဒီကို ျပန္လာပါလို႕ ေျပာတာေပါ့" လို႕ပဲ ထပ္ေျပာေလမလား မသိ။ 
      
      ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ၏ မွန္ကူကြက္မ်ားမွာ ကိုယ့္ကိုခ်စ္တဲ့ မိဘေတြကလည္း ကိုယ္ေနမေကာင္းတဲ့အတြက္ သူတို႕ဆီပဲ ျပန္လာျပီး သူတို႕ ျပဳစုတာကို ခံေစခ်င္တယ္၊ ကိုယ္ကလည္း ေနမေကာင္းတဲ့အတြက္ သူတို႕ဆီျပန္ျပီး လူမမာအျဖစ္နဲ႕ ေနရင္း သူတို႕ကို ဒုကၡ မေပးခ်င္ဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္ သူတို႕ကလည္း ခ်စ္တယ္၊ ကြၽန္ေတာ္ကလည္း ခ်စ္တယ္ ဆိုတာ၊ အဲဒါ။

      ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အလကားကုသခြင့္ ရွိေနတဲ့ ဒီအဂၤလန္မွာေနျပီး ေဆးကုတာက ပိုျပီး ေကာင္းတယ္ဆိုတာကို ဟိုတစ္ေန႕က ကိုဝင္းမင္းနဲ႕ ဖုန္းေျပာတုန္းက ေျပာျဖစ္ေသးတယ္။ ကုန္က်စရိတ္တင္ မဟုတ္ပဲ ေဆးဝါးေတြရဲ့ အရည္အေသြးက အစ ပိုျပီး စိတ္ခ်ရတယ္ ဆိုတာေတြလည္း ပါတာေပါ့ေလ။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ဒီမွာ တစ္ေယာက္တည္းေနရတာက ဒီေလာက္ အေရးမၾကီးပါဘူး၊ ဒီဒုကၡက ေသးေသးေလးပါလို႕ ေျပာျဖစ္ၾကတယ္။ ျမန္မာျပည္သားေတြပီပီ ကိုယ့္ျမန္မာျပည္မွာ ေနရတာကိုေတာ့ ပိုျပီး သေဘာက်တာ က်ိန္းေသတာေပါ့။ သူတို႕၊ ကိုယ္တို႕ေတြက ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ ျမန္မာျပည္မွာပဲ ေခါင္းခ်ခ်င္စိတ္ကေလးက သြားတူေနျပန္ေသးတယ္။

     ဒီေန႕ အိပ္ရာႏိုးကတည္းက ေဖၾကီး နဲ႕ မာမီ့့အေၾကာင္း ထိုင္စဥ္းစားေနမိတာ ပုံမွန္ ကိုက္ေနက် ေခါင္းေတာင္ မကိုက္ပဲ ေနပါလားဆိုတာကို အခုမွ သတိထားမိတယ္။ အိပ္ရာႏိုးလာတိုင္း အျမဲတမ္း ေခါင္းရဲ့ ညာဘက္အျခမ္းက ကိုက္ကိုက္ေနက်ေလ။ ဒီေနေတာ့ အိပ္ရာႏိုးျပီး ေကာ္ဖီတစ္ခြက္နဲ႕ ဒီစာတိုကို ထိုင္ေရးေန၊ ထိုင္ေတြးေနရင္း ေခါင္းမကိုက္ျဖစ္ဘူး။ ဪ! .. မိဘေမတၱာ ဆိုတာ ဒီေလာက္အထိ စြမ္းပကားၾကီးမားပါကလား။     ။

ခ်မ္းညီခ်ိဳ
၂၁ - ၁၁ - ၂၀၁၂