အင္း .. ဪ.. ဟုတ္လား ..။

ေဆးခန္းသြား ေတာလား ႏွင့္ ကြၽန္ေတာ့္ မဲဇာေတာင္ေျခ

      ဒီေန႕ အိပ္ရာက ႏိုးလာေတာ့ ေခါင္းက အရင္ေန႕ေတြထက္ ပိုျပီး နာနာက်င္က်င္ ကိုက္ခဲေနတာကို ခံစားရတယ္။ ေနမေကာင္းစျဖစ္တဲ့အခ်ိန္ (၂၀၁၂ ဧျပီလ) ေလာက္ကတည္းက ေန႕စဥ္ေန႕စဥ္ အိပ္ရာက ႏိုးလာတိုင္း ဒီလိုပဲ ေခါင္းကိုက္ကိုက္ေနတာကို သတိထားမိတယ္။ ေခါင္းရဲ့ ညာဘက္အေနာက္ပိုင္းေနရာကေန ထိုးျပီး စူးေအာင့္ေနတတ္တာမ်ိဳး။ အဲဒါနဲ႕ပဲ ကုတင္ေပၚမွာ ေစာင္ေလးျခဳံရင္း ဆက္ျပီး ထိုင္ေနမိတယ္။ ျပတင္းခန္းဆီးကို ဆြဲဖြင့္လိုက္ေတာ့ အမိျမန္မာျပည္ကလို လင္းခ်င္းျပီး သာယာတဲ့ ေနမင္းၾကီးကို ဘြားကနဲ ေတြ႕လိုက္ရပါေစလို႕ မျဖစ္ႏိုင္မွန္း သိလွ်က္နဲ႕ေတာင္ ဆုေတာင္းလိုက္မိေသးတယ္။

      မိုးေအးေတြ ရြာက်ေနျပီး ပုပ္မည္းေနတဲ့ ေကာင္းကင္ဟာ အိမ္ေတြ လမ္းေတြေပၚမွာ ရွိရွိသမွ် အေႏြးဓာတ္ေတြ၊ အၾကင္နာေတြနဲ႕ လူ႕အျဖစ္ကို ရလိုျခင္းဆိုတဲ့ လိုအင္ဆႏၵေတြ အားလုံးကို ေအးစက္ညိႈးက်သြားေအာင္ လုပ္ပစ္ေနတာကို ျမင္ေနရတယ္။

      ကြၽန္ေတာ္ ဒီေန႕ ဘာျဖစ္လို႕ အိပ္ရာက ထလာတာပါလိမ့္။

      မေန႕က မအိပ္ခင္မွာ နာရီကို ႏိုးစက္ေပးထားခဲ့တယ္ဆိုကတည္းက ဒီေန႕မွာ လုပ္စရာ တစ္ခုခု ရွိကို ရွိေနလို႕ပဲ ျဖစ္ရမယ္။ မ်က္လုံးေတြကို ျပဳတင္းေပါက္နဲ႕ မိုးစက္ေတြဆီကေန မခြါခ်င္ခြါခ်င္နဲ႕ ခြါလိုက္ျပီး ေျခေထာက္ေတြကို ေစာင္ျခဳံထဲကေန တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ဆြဲထုတ္ေနမိတယ္။ (ဒီလို စိတ္ဓာတ္က်စရာ အရမ္းေကာင္းတဲ့ မႈန္ရီရီ ဝိုးတဝါး နဲ႕ စိုတိစိုစြတ္ မိုးတဖြဲဖြဲ တစိမ့္စိမ့္ရြာေနတဲ့ ျမင္ကြင္းမ်ိဳးကို ဘာျဖစ္လို႕ ကြၽန္ေတာ္ အရမ္း သေဘာက်ရတာပါလိမ့္)။ ဪ! .. သတိရျပီ။ ဒီေန႕ ဆရာဝန္နဲ႕ ေတြ႕ရမယ္ေလ။ ေဆးခန္းက ဆရာဝန္ေပါ့။ ဒီေန႕ လုပ္စရာရွိေနတယ္ဆိုတာ ဒီဆရာဝန္နဲ႕ ေတြ႕ဖို႕ ေဆးခန္းကို သြားရမယ့္ကိစၥေပပဲကို။

      အိပ္ရာေပၚက ဆင္းျပီး ေရတစ္ဖန္ခြက္ကို ေသာက္ေနက်အတိုင္း ေသာက္လိုက္တယ္။ ေရမေသာက္ခင္မွာ ထုံးစံအတိုင္း ေရေႏြးကရားကို ခလုတ္ႏွိတ္လိုက္။ ေရေသာက္ျပီးသြားေတာ့ ေကာ္ဖီခြက္ထဲကို ေကာ္ဖီမႈန္႕၊ သၾကားနည္းနည္း နဲ႕ ႏြားႏို႕ထည့္လိုက္တယ္။ ကြက္တိပဲ၊ ေရေႏြးကရားကလည္း ကလစ္ဆိုျပီး (ဒါမွမဟုတ္ ကေလာက္ဆိုျပီး) အဆင္သင့္ ျဖစ္လာတဲ့ အခ်ိန္နဲ႕။ ေကာ္ဖီခြက္ထဲကို ေရေႏြးထည့္ျပီး ေမႊေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ေခါင္းကိုက္ေပ်ာက္ေအာင္ ေဆးတစ္ခုခု အရင္ေသာက္ရင္ ေကာင္းမလားလို႕ စဥ္းစားမိတယ္။ ဆရာဝန္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ေလာက္ အနားမွာရွိရင္ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းမွာပဲ။ ေခါင္းကိုက္ေပ်ာက္ေအာင္ အခုလို အိပ္ရာႏိုးႏိုးခ်င္း ပါရာစီတေမာႏွစ္လုံးေလာက္ ေသာက္လိုက္လို႕ ရမလား ဘာလားေပါ့ေလ၊ နည္းနည္းပါးပါး ေမးရျမန္းရေပါ့။ (စဥ္းစားေနရင္းနဲ႕ စိတ္က ပိုရွုပ္လာတယ္။ စဥ္းစားေနတာကပဲ ပိုျပီး ေခါင္းကိုက္ေစတယ္လို႕ ထင္လာတယ္)။

      အဲဒါနဲ႕ပဲ - "ေသခ်င္ေသ မေသခ်င္ေန တရုတ္တန္းေစ်းက အျဖစ္အပ်က္ေလး ... ေဟး .. ေဟး .. ေဟး!" ဆိုျပီး စိုင္းထီးဆိုင္သီခ်င္းကို ကိုယ့္စိတ္ၾကိဳက္အတိုင္း ေျပာင္းဆိုပစ္လိုက္ျပီး ဒီေခါင္းကိုက္ေနတဲ့ ေဝဒနာကို မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ဖို႕ ၾကိဳးစားတယ္။ ကြန္ျပဴတာဖြင့္ျပီး အီးေမးလ္ေလး ဘာေလး ဖတ္တာေပါ့။

ထုံးစံအတိုင္း ကြၽန္ေတာ့္အမအငယ္ မထက္ဆီကေန "ေမာင္ေလး ေနေကာင္းလား .." ကေန "ေဆးထိုးျပီးေတာ့ အစားေကာ စားဝင္ရဲ့လား" အထိ စိုးရိမ္မႈေတြအျပည့္နဲ႕ အီးေမးလ္ေတြကို ဂ်ီေမးလ္ထဲမွာ တျပဳံတမၾကီး ဖတ္ရပါမယ္။ သူကေတာ့ အပတ္တိုင္း အပတ္တိုင္း အနည္းဆုံး ဒီလို အီးေမးလ္မ်ိဳး သုံးေလးေစာင္ေတာ့ ပို႕ကို ပို႕တယ္။ သူ႕ခမ်ာ အခ်ိန္မရရင္ေတာင္ "ေနေကာင္းေအာင္ ေနေနာ္ .. သိလား" ဆိုတဲ့ စာေလးတစ္ေၾကာင္းပဲပါတဲ့ အီးေမးလ္ေလးတစ္ေစာင္ေလာက္ကိုေတာ့ ရေအာင္ ပို႕ရွာတယ္။ ငါ့အစ္မတို႕ ခ်စ္ပုံက အဲလို။

အဲဒါနဲ႕ ကိုယ္ကလည္း သူဆီ ျဖစ္သမွ်အေၾကာင္းကို သံေတာ္ဦး တင္ရတယ္။ ဒီအပတ္ ၾကာသပေတးတုန္းက ေဆးထိုးလိုက္ျပီးေတာ့ ဖ်ားေနလိုက္တာ တနဂၤၤေႏြေန႕က်မွ ျပန္ေနေကာင္းလာတဲ့ အေၾကာင္း၊ အခုေတာ့ ေနေကာင္းေနျပီ မစိုးရိမ္ပါနဲ႕ေတာ့ ဆိုျပီး သံေတာ္ဆင့္ရတယ္။ ဒီ အစ္မေတာ္ကေနမွ ဖခမည္းေတာ္ နဲ႕ မယ္ေတာ္ ဆီကို သတင္းက ဆက္လႊင့္မွာကိုး။

      ဒီလိုပဲ အီးေမးလ္ေတြ ဖတ္ရင္းမွာ ဘုေသွ်ဆီက အီးေမးလ္လည္း ေရာက္ေနတာ ေတြ႕ရတယ္။ သူလည္း ကြၽန္ေတာ္ ေနမေကာင္းတာ သိေနေတာ့ စိုးရိမ္စိတ္ သိပ္ကင္းပုံ မရဘူး။ ကြၽန္ေတာ္ သူ႕ဆီ ဖုန္းဆက္မယ္လို႕ စဥ္းစားေနတာ အေတာ္ေလး ၾကာေနပါျပီ။ ဒါေပမယ့္ တစ္ခါမွ မဆက္ျဖစ္ေသးဘူး။ ကြၽန္ေတာ္ကလည္း ကြၽန္ေတာ္။ မဆက္ျဖစ္တာက ဘာလို႕လဲဆိုရင္ ဖုန္းေခၚျပီး သြားရင္ ဘာေျပာရမွန္း မသိ ျဖစ္ျဖစ္ေနတတ္လို႕ မဆက္ျဖစ္တာ။ ဘာအေၾကာင္းအရာကို ဘယ္လို ဘယ္ကေန စျပီး ေျပာရမလဲ စဥ္းစားရတာ ကြၽန္ေတာ့္မွာ တစ္ဒုကၡ။ အဲလိုနဲ႕ပဲ သူငယ္ခ်င္းေတြဆီကို ကြၽန္ေတာ္ ဖုန္းသိပ္မဆက္ျဖစ္ဘူး။ သတိကေတာ့ အျမဲရေနတာပဲေလ၊ သူတို႕လည္း ဒါကို သိေနၾကမွာပါ။ (ဖုန္းေရး ဖုန္းရာ ညံ့တယ္၊ ဖုန္းကံ မေကာင္းဘူး၊ ဖုန္းကံ နိမ့္တယ္ ေျပာလည္း ခံရမွာပါပဲ)။

      ေျပာေနရင္းနဲ႕ ဘယ္ေရာက္သြားပါလိမ့္။
      ဪ! .. ဘုေသွ်ဆီက အီးေမးလ္အေၾကာင္း ေျပာေနတာ။ အဲဒါနဲ႕ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီေနေတာ့ ငါ သူ႕ဆီ ဖုန္းဆက္လိုက္ပါဦးမယ္ဟာလို႕ စဥ္းစားလိုက္တယ္။ ေဆးခန္းကို မသြားေတာ့ဘူး ဒီေန႕။
ေန႕ခင္းဘက္ ျဖစ္တာေတာင္ ေမွာင္ေနေအာင္ မဲျပီး ရြာခ်ေနတဲ့ မိုးကို ျမင္ေနရတာနဲ႕တင္ လူက ဘာမွ လုပ္ခ်င္စိတ္ကို ရွိေတာ့တာ မဟုတ္ဘူး။
ျမဝတီမင္းၾကီးဦးစ 'မဲဇာေတာင္ေျခ ..' ကို ေရးခဲ့တဲ့အခ်ိန္ဟာ ဒီလိုအခ်ိန္၊ ဒီလို ရာသီဥတုမ်ိဳးပဲ ျဖစ္ရမယ္လို႕ ေတြးမိလိုက္တယ္။

      အဲလိုနဲ႕ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ထပ္ေဖ်ာ္ ဖုန္းကို အနားယူလိုက္ျပီး တူ .. တူ .. တန္ ..တန္ နဲ႕ ႏွိပ္လိုက္ေတာ့ "ဟယ္လို" တဲ့၊ ထူးသံၾကားတယ္။ "ဘုေသွ်လား ..? ငါပါ ခ်မ္းေလးပါဟ .." ဆိုေတာ့ (ထင္ထားသလိုပဲ) ေနေကာင္းလား၊ က်န္းမာေရးက ဘယ္လိုလဲ ဆိုတာေတြက စေမးတယ္။

အဲသလိုနဲ႕ သူနဲ႕အတူ ငါးမိနစ္ေလာက္ အဲထုလို႕ ေကာင္းေနဆဲမွာ (အဲထု = အျပန္အလွန္ စကားေျပာျခင္း) လုံးဝ ေမွ်ာ္လင့္မထားပဲ အျပင္မွာ မိုးတိတ္သြားတယ္။ ဟာ! အဲဒါဆိုရင္ေတာ့ ေဆးခန္းကို သြားျဖစ္ေအာင္ သြားလိုက္တာ ေကာင္းမယ္ ဆိုျပီး ဘုေသွ်ကို မနက္ျဖန္မွပဲ ထပ္ဆက္ေတာ့မယ္လို႕ ေျပာျပီး ေဆးခန္းကို ခပ္သြက္သြက္ေလး ေျပးရလႊားရတယ္။

       ဘုေသွ် ေရ - ဖုန္းထဲမွာ ေျပာခဲ့သလို ဒီက ေဆးရုံ၊ ေဆးခန္းေတြရဲ့ အခ်ိန္းအခ်က္ (Appointment) က သိပ္ဖ်က္လို႕ ေကာင္းတာ မဟုတ္ဘူးဟ၊ သိလား။ တစ္ေခါက္ဖ်က္လိုက္မိရင္ အဲဒီအတြက္ အစားထိုးရက္က ေနာက္ႏွစ္ပတ္၊ သုံးပတ္ေလာက္ေနမွ ျပန္ရတာမ်ိဳးဟ။ လြန္ခဲ့တဲ့ တစ္ႏွစ္၊ ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္က စိတ္ထားမ်ိဳးနဲ႕ဆိုရင္ေတာ့ ဒီေန႕လိုေန႕မ်ိဳးမွာ ေဆးခန္းကို ဘယ္သြားလိမ့္မလဲဟာ။ "ေသတစ္ေန႕ ေမြးတစ္ေန႕ပဲ .. ဒီေန႕ မျပလိုက္ရလို႕ ေသသြားလည္း ေအးတာပဲ၊ ကိစၥ မရွိဘူး .." ဆိုတဲ့ စိတ္ဓာတ္မ်ိဳးက အရင္က ရွိတာမ်ိဳးေပါ့။ အခုေတာ့ ေရာဂါျဖစ္ရင္ ေဝဒနာ ဘယ္လို ခံစားရတယ္၊ ေဆးေတြကို ဘယ္လို ေသာက္ရတယ္၊ ေန႕တိုင္းေန႕တိုင္း ဒီေဝဒနာအေၾကာင္းကိုပဲ ေတြးေနမိျပီး ဘာမွ မလုပ္ႏိုင္ မကိုင္ႏိုင္နဲ႕ ဘယ္ေလာက္ ဒုကၡေရာက္တယ္ဆိုတာကို သိလာျပီဆိုေတာ့ လူလည္း အနည္းနဲ႕အမ်ား အေျပာင္းအလဲေလးေတြေတာ့ ျဖစ္လာတယ္ ထင္တာပါပဲ။ ဒီလိုပါပဲဟာ။

     ဪ! .. စကားမစပ္

      ဘုေသွ်ရဲ့ - ငါ ေဆးခန္းသြားရင္ ပန္းျခံထဲကေန လမ္းျဖတ္ေလွ်ာက္ရတယ္ဟ။ ဒီေန႕ ငါ ေဆးခန္းကို အသည္းအသန္ ေလွ်ာက္သြားေနတုန္းမွာ ဘာကို စဥ္းစားေနသလဲ သိလား။ စဥ္းစားတယ္ဆိုတာထက္ ဆုေတာင္းတယ္လို႕ ေျပာရင္ ပိုမွန္မယ္။ (ငါ ဘာဆုေတာင္းသလဲဆိုတာ နင္ စဥ္းစားႏိုင္ရင္ နင့္ကို ဆရာၾကီးလို႕ တသက္လုံး ေခၚပါ့မယ္)။ (ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ နင္ မစဥ္းစားႏိုင္ဘူးဆိုတာလည္း ငါ သိပါတယ္)။ "မိုးမရြာပါေစနဲ႕ .." လို႕ ဆုေတာင္းတာေပါ့ဟာ၊ သိတယ္မွတ္လား။ မိုးျပန္ရြာရင္ ေသျပီေလဟာ၊ ဟုတ္တယ္ဟုတ္။
      အဲဒီမွာ လမ္းအျမန္ ေလွ်ာက္ေနရင္းနဲ႕ေတာင္ မေနႏိုင္ မထိုင္ႏိုင္ ဖုန္းနဲ႕ မဲဇာေတာင္ေျခပုံေတြ သုံးေလးပုံ ႐ိုက္လာခဲ့ေသးတယ္။

"ေဆးခန္းသြား ေတာလား" အမွတ္တရေပါ့ဟာ။      ။

ခ်မ္းညီခ်ိဳ
၁၂ - ၁၁ - ၂၀၁၂