ဤတြင္ ေမာင္ေမာင္သိန္းလိႈင္၏ "နံရံ၏ အျခားတစ္ဖက္" စာအုပ္ကို စိတ္ဝင္တစား ဖတ္႐ႈေနေသာ ခုနစ္တန္းေက်ာင္းသား ေမာင္ခ်မ္းတစ္ေယာက္ တုန္တုန္ရီရီ ျဖစ္လို႕သြားပါသည္။
ေဝါင္း! ဒါမ်ိဳး တစ္ခါမွ မၾကားခဲ့ဖူးပါ။ ဒီစာအုပ္ မိုက္လွခ်ည္လား။ (ေဝါင္း = WOW)
ဒါေလးကို သေဘာက်မိေသာ ပီတိစိတ္သည္ အင္း! ငါလည္း အဲလို အခ်ိန္က်ရင္ သူေျပာထားသလို လုပ္ဦးမွပဲဟူေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္တစ္ခုကို ျဖစ္ေစခဲ့ပါသည္။
စာအုပ္ကေလးကလည္း ေကာင္းသား၊ ဒီစာေရးဆရာ မဆိုးဘူးဟု တြက္လိုက္ပါသည္။ ဝတၱဳထဲက ဇာတ္လိုက္က အဆုံးသတ္မွာ မထင္မွတ္ပဲ ဓာတ္ၾကိဳးျပတ္က်ေနတဲ့ ေရအိုင္ထဲ ျဖတ္ေလွ်ာက္မိရင္း အသက္ထြက္သြားတာ ဖတ္ရေတာ့ ကိုယ္ပါ ေရာျပီး စိတ္မေကာင္းေတာင္ ျဖစ္မိသြားသား။
ဝတၱဳတစ္အုပ္လုံး ဖတ္လို႕ ျပီးသြားေသာ္လည္း "ကိုယ္တို႕ ဒီလို လိင္မႈကိစၥ ဆက္ဆံျပဳလုပ္ေနခ်ိန္မွာေတာင္ ျမတ္စြာဘုရားကို သတိရ ေအာင္းေမ့ရင္ ကိုယ္တို႕ ေမြးလာ၊ ရလာတဲ့ သားသမီးေလးေတြက လူေတာ္လူေကာင္းေလးေတြ၊ ျမင့္ျမတ္တဲ့ သူေတာ္ေကာင္းေလးေတြ ျဖစ္လာမွာ အခ်စ္ရဲ့။" သည္ ေခါင္းထဲတြင္ စြဲ၍ က်န္ေနခဲ့ပါသည္။ သားေကာင္း၊ သမီးေကာင္းေလးေတြ ေမြးလာရုံမက ျမတ္စြာဘုရားကို သတိရ ေအာင္းေမ့ေသာေၾကာင့္ ကုသိုလ္ေတာင္ ရႏိုင္သည္ဟု ေမာင္ခ်မ္းတစ္ေယာက္ ပိုပိုသာသာ ျဖည့္ေတြးလိုက္ပါေသးသည္။
သို႕ေသာ္ ဤသို႕ မဟုတ္ပါ။
ဤကိစၥကို ပိုမိုေသခ်ာေစရန္ အလို႕ငွါ ေတာင္စြန္း ဓမၼဒူတေက်ာင္းတိုက္မွ ဆရာေတာ္တစ္ပါးကို ရွစ္မိုင္ ေပါက္ေစတီ ခုနစ္ရက္ တရားစခန္း၌ ကိုရင္ဝတ္ေနဆဲ အခ်ိန္တြင္ မေနႏိုင္ မထိုင္ႏိုင္ပဲ လွ်ာယားကာ ေလွ်ာက္တင္ ေမးျမန္းျဖစ္ခဲ့ျပီး "ဒါ ဗုဒၶဘာသာကို အေနာက္ကေန ဓားေျမႇာင္နဲ႕ ထိုးတဲ့ စာတစ္မ်ိဳးပဲ" ဆိုေသာ ဆရာေတာ္၏ အေျဖစကားကို ၾကားေသာအခါ ေမာင္ခ်မ္းတစ္ေယာက္ ပက္လက္လန္ခဲ့ရပါသည္။
စာဖတ္သူမိတ္ေဆြ
ခင္ဗ်ားတို႕ေကာ အက်ႏုပ္ ေမာင္ခ်မ္းလို မစဥ္းစား၊ မဆင္ျခင္ စာလြဲေနာက္ လိုက္မိဖူးပါသလား။
မ်က္ႏွာပူရန္ မလိုပါ။ လူတိုင္း အမွား လုပ္ဖူးပါသည္။
ခ်မ္းညီခ်ိဳ
18-11-2011
No comments:
Post a Comment