Tuesday 27 December 2011

နင္လား ငါလား၊ ငါလား ငါလား

ဒီလိုပါပဲ
အတြင္းထဲက ေအာ္သံကို ဘယ္သူမွ မၾကားႏိုင္သလို
ကိုယ္ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲျပီဆိုတာကိုလည္း ကိုယ္ပဲ သိႏိုင္တယ္။

ဘဝမွာ
အတြင္းကို ေအာင္ႏိုင္ဖို႕က အခက္ဆုံးပဲ မဟုတ္ပါလား။

ဒီလိုနဲ႕
ကိုယ္ နဲ႕ ကိုယ္ စီးခ်င္းထိုးပြဲမွာ ကိုယ္ ႏိုင္ခဲ့တယ္။

အခုဆို
ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕စြာ ျပန္႕ျပဴးေနတဲ့ လမ္းမေတြထဲ
ပန္းေတြပြင့္တာ သိပ္လွတာပဲ။
ငွက္ကေလးေတြကလည္း ေန႕သစ္ကို သီခ်င္းသစ္တစ္ပုဒ္လို ထိုးလို႕ဆိတ္လို႕
ေရွ႕လာမယ့္ မနက္ျဖန္ေတြထဲ
ခ်စ္ျခင္းတရားေတြနဲ႕ ေလွ်ာက္လို႕သြားလိုက္ၾကမယ္။

ဗန္ဂိုးရဲ့ ေနၾကာပန္းေတြလည္း ပြင့္ေတာ့မယ္။ ။


ခ်မ္းညီခ်ိဳ
15-12-2011

No comments:

Post a Comment